بالنگستان (منطقه)
این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
بالنگستان نام منطقهای خوش آب و هوا در پنج کیلومتری شمال دهستان فداغ از توابع شهرستان گراش در استان فارس میباشد.در این مکان درختان زیادی مانند نخل، لیمو و کنار وجود دارد و تفریحگاه بسیار خوبی برای مردم منطقه به خصوص در فصل بهار میباشد.
کوه بالنگستان[ویرایش]
کوه عظیم بالنگستان در واقع ادامه رشتهکوه زاگرس جنوبی است که یکی از مرتفعترین کوههای استان فارس میباشد. بر روی این کوه درختانی مانند کنار و بنه و گیاهان دارویی مانند آویشنو پونه و خاک شیر وجود دارد که مردم از آن استفاده میکنند.همچنین در قدیم حیوانات کوهی مانند آهو و بز کوهی بر روی این کوه وجود داشته که مردم از گوشت آنها استفاده میکردند.در حال حاضر نیز حیواناتی مانند گرگ و جوجه تیغی و خرگوش و شغال در این کوهها دیده میشود.
گردنه بالنگستان[ویرایش]
بدلیل ارتفاع زیاد کوه بالنگستان جهت عبور از روی آن گردنهای به این اسم وجود دارد که عبور مسافرین را راحتتر نمودهاست.
چشمه بالنگستان[ویرایش]
در کنار کوه بالنگستان چشمه آبی وجود دارد که از مان قدیم مردم فداغ جهت آبیاری درختهایشان از آن استفاده میکنند.آب این چشمه از طریق کانالی وارد یک استخر شده و پس از پرشدن آن مردم در طول هفته به نوبت از آن استفاده میکنند. در کنار این چشمه پرندگانی مانند کبک و کبوتر وجود دارد که شکارچیان آنها را با وسیله تفنگ یا تیر و کمان یا کمند شکار میکنند.
نخلستان بالنگستان[ویرایش]
مردم فداغ به دلیل آب و هوای خوب این منطقه از دیرباز در آنجا شروع به کاشت درخت نخل نموده که در حال حاضر نیز درختان زیادی از انواع نخل وجود دارد و محصولات آن پرثمر میباشد.محصول درخت نخل به صورت خارک یا رطب خوشمزه و یاخرما میباشد.علاوه بر آن از چوب و برگ درختان نخل برای ساخت صنایع دستی استفاده میشود.
امامزاده[ویرایش]
در این مکان یک زیارتگاهی وجود دارد که مردم از روستاهای اطراف برای زیارت و ادای نذرشان به آنجا میآیند.
خانههای قدیمی[ویرایش]
در زمان قدیم تعدادی از مردم دهستان فداغ در فصل تابستان به آنجا نقل مکان کرده و برای خود در آن مکان خانههای گلی ساختهاند که هنوز آثار آن وجود دارد.
قلعه بالنگستان[ویرایش]
در بالای نخلستان قلعهای وجود دارد که محلی برای دیده بانی بوده و هنوز آثار آن وجود دارد.
آسیاب آبی بالنگستان[ویرایش]
در گذشته نه چندان دور این آسیاب آبی رونق فراوانی داشته که آب آن از چشمه و قنات اطراف تأمین میشدهاست و در آنجا گندم را به آرد تبدیل میکردهاند.